Logopeda

W Publicznej Szkole Podstawowej im. A. Mickieiwcza w Olszanach

rolę logopedy pełni

Pani Magdalena Ciężki.

 

Rozwój mowy jest kluczowym aspektem w życiu każdego człowieka. Trwa on przez wiele lat i przebiega w indywidualnym rytmie. Opóźniony rozwój mowy bądź wady wymowy mogą powodować trudności w nauce czytania i pisania.  

Terapia logopedyczna w naszej szkole ma na celu nie tylko poprawę wymowy ucznia, ale również rozwój umiejętności komunikacyjnych, rozszerzenie słownictwa oraz doskonalenie umiejętności czytania i pisania, zwiększenie samooceny i pewności siebie.  

Warto zaznaczyć, że tylko regularne uczęszczanie na zajęcia i systematyczna praca w domu przyniosą oczekiwane rezultaty. 

Na zajęcia logopedyczne w pierwszej kolejności kwalifikowani są uczniowie posiadający opinię lub orzeczenie z Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej, w której zawarte są wskazania do podjęcia terapii w szkole. Zajęcia prowadzone są grupie do 4 osób i trwają 45 minut.  W naszej szkole staramy się stworzyć odpowiednie warunki, w których dziecko będzie się czuło komfortowo i bezpiecznie. Metody i formy pracy oraz zakres poszczególnych ćwiczeń są dostosowane do wieku, możliwości i potrzeb uczniów. W czasie zajęć wykorzystywane są różnorodne pomoce dydaktyczne oraz programy multimedialne, które wspomagają terapię logopedyczną. Wykorzystywanie zabaw w procesie kształcenia sprawności językowych uatrakcyjnia i uprzyjemnia terapię, a przede wszystkim zwiększa motywację dzieci do ćwiczeń. 

Podczas zajęć logopedycznych uczniowie wykonują następujące ćwiczenia: 

• Ćwiczenia usprawniające motorykę narządów artykulacyjnych – język, wargi, policzki, podniebienie miękkie, żuchwa. 
• Ćwiczenia słuchu fonemowego – kształcą zdolność różnicowania głosek opozycyjnych oraz doskonalą analizę i syntezę słuchową. 
• Ćwiczenia oddechowe – uczą różnicowania fazy wdechowej i wydechowej oraz wydłużania fazy wydechu. 
• Ćwiczenia artykulacyjne – mają za zadanie uzyskanie prawidłowej wymowy głoski; usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy. 
• Ćwiczenia logorytmiczne. 
• Ćwiczenia relaksacyjne. 

 

 

Przykładowe ćwiczenia usprawniające narządy mowy: 

 

Ćwiczenia oddechowe: 

- wdychanie powietrza nosem, wydychanie ustami ( można użyć rekwizytów np. kwiatków), 

- puszczanie baniek mydlanych, 

- dmuchanie na wiatraczek 

- dziecko przykuca i kładzie dłonie na podłodze, wdychając powietrze unosi głowę i patrzy do góry, wydychając powietrze stopniowo opuszcza głowę w dół, 

- dziecko siedzi po turecku i robi wdech unosząc ramiona, a wydech opuszczając je, 

- przedmuchiwanie przy pomocy słomki różnych drobnych rzeczy np. watek, styropianów, 

- dmuchanie na piórka i unoszenie ich w górze, 

- mówienie na wydechu zbitek samogłoskowych: e-o, e-o, e-o, 

- obserwowanie w trakcie leżenia ruchów misia lub książki ułożonej na brzuchu itd. 

 

Ćwiczenia języka: 

- dotykanie czubkiem języka do wałka dziąsłowego, 

- zwijanie go w rulonik, strzałkę, robienie szerokiego języka, 

- wypychanie nim policzków, 

- wykonywanie ruchów po podniebieniu od zębów przednich ku tyłowi, 

- liczenie zębów czubkiem języka, 

- dotykanie ostatnich zębów czubkiem języka, 

- oblizywanie zewnętrznej i wewnętrznej strony zębów, 

- oblizywanie warg, 

- kląskanie, 

- kierowanie czubka języka ku kącikom ust itd. 

 

Ćwiczenia warg: 

- naprzemienna artykulacja głosek e-o, e-o, e-o, 

- zaciskanie i rozluźnianie warg, 

- chowanie warg w głąb jamy ustnej, 

- próby utrzymania kredki między nosem a górną wargą, 

- parskanie (naśladując konika), 

- robienie różnych min poruszając ustami w różne strony, 

- naśladowanie zwierzątek – pokazywanie pyszczka ryby, ryjka świnki, dziobka ptaka, 

-nadymanie policzków, 

- ułożenie warg w ptasi dziobek i wykonywanie nimi ruchu okrężnego, 

- całuski, 

- przesadne artykułowanie samogłosek itp. 

 

Ćwiczenia żuchwy: 

- opuszanie i podnoszenie żuchwy, 

- wysuwanie żuchwy do przodu i chowanie jej, 

- szerokie rozwieranie ust jak przy ziewaniu, 

- naśladowanie żucia trawy przez krówkę, 

- ruszanie opuszczoną żuchwą na boki itd. 

 

Ćwiczenia podniebienia: 

- udawanie kaszlu, 

- udawanie chrapania, 

- udawanie płukania gardła, 

- udawanie odgłosów świnki – chrząkanie 

- wdychanie powietrza nosem i wydychanie szeroko otwartymi ustami itd. 

 

Bajka logopedyczna oprócz tego, że usprawnia narządy mowy dziecka, to również uwrażliwia na różnorodność świata dźwięków, mobilizuje do myślenia i poprawnej werbalizacji, przygotowuje do nauki czytania (poprzez usprawnianie słuchu fonemowego).

Bajka logopedyczna to krótka historyjka, której bohaterami może być nasze dziecko, Pan Języczek lub zwierzątka. Może być całkowicie abstrakcyjna lub związana z aktualną sytuacją i wydarzeniami w życiu dziecka. Dorosły może ułożyć ją sam lub zaczerpnąć z literatury. Dzieci słuchając czytanych lub opowiadanych bajek, wykonują ćwiczenia usprawniające narządy mowy, polegające na pokazaniu ruchem języka, warg, żuchwy określonego fragmentu bajki. Ćwiczenia demonstruje dorosły, dlatego musi je sam wcześniej starannie przećwiczyć przed lustrem. Ćwiczenia są wplatane w treść bajki tak, aby dzieci nie odczuły znudzenia i zmęczenia, dlatego też urozmaiceniem są także elementy ruchu i wypowiadane wyrazy dźwiękonaśladowcze.

 

Przykładowe bajki logopedyczne do wykorzystania:  >>> 5-bajki-logopedyczne.pdf <<<